Szczegóły - Badania czynności układu autonomicznego

Zaburzenia czynności układu wegetatywnego mogą się pojawiać w trakcie przebiegu wielu chorób neurozwyrodnieniowych. Towarzyszą one przeważnie (choć nie tylko) takim chorobom jak:
- zanik wieloukładowy,
- choroba Parkinsona,

- postępujące porażenie nadjądrowe,
- otępienie z rozsianymi ciałami Lewy’ego.

Stwierdzenie tych zaburzeń często stanowi także element diagnostyki różnicowej wymienionych zespołów. Wczesne wykrycie zaburzeń układu autonomicznego może zatem nie tylko ułatwiać rozpoznanie choroby, ale także prowadzić do włączenia odpowiedniego leczenia objawowego.

Prowadzone badania chorych dają podstawę do stwierdzenia, że główne problemy wpływające na jakość ich życia wiążą się przede wszystkim z nieprawidłową funkcją układu autonomicznego, czyli hipotonią ortostatyczną, nietrzymaniem moczu, dysfagią i zaparciami. Ponadto mogą one niekiedy powodować stany zagrażające życiu. Świadomość występowania zaburzeń układu autonomicznego oraz możliwość ich wczesnej diagnostyki powinna stanowić istotny element postępowania zarówno w stosunku do chorych na chorobę Parkinsona, jak i pacjentów prezentujących cechy parkinsonizmu atypowego.

Wśród chorób cechujących się uszkodzeniem układu pozapiramidowego, zaburzenia układu autonomicznego są istotnym elementem, który powinno się uwzględniać w postępowaniu diagnostycznym. Umożliwia ono właściwą ocenę rokowania oraz pomaga w dalszym leczeniu pacjenta.

Najczęściej wymienianą jednostką chorobową, w przebiegu której występują zaburzenia zarówno układu wegetatywnego, jak i pozapiramidowego, jest zanik wieloukładowy (szczególnie jego postać określana dawniej jako zespół Shy’a-Dragera).